اثربخشی نقاشی درمانی در کاهش پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال سلوک

normal 0 false false false en-us x-none fa زمینه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی نقاشی­درمانی در کاهش پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال سلوک انجام گرفت. روش­­ها: طرح این پژوهش از نوع ­نیمه­آزمایشی (طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل) بود. نمونه آماری شامل 30 کودک مبتلا به اختلال سلوک بود که با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس از بین کلیه دانش آموزان 12-8 ساله مبتلا به اختلال سلوک که در سال تحصیلی 93-1392 در شهر پارس­آباد مشغول به تحصیل بودند، انتخاب شدند. سپس نمونه ها با روش تصادفی ساده به دو گروه مساوی آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آزمون­ هوشی ریون، پرسشنامه علایم مرضی کودکان و آزمون پرخاشگری آیزنک، ابزارهای مورد استفاده جهت گردآوری اطلاعات بودند. گروه آزمایشی طی 12 جلسه تحت نقاشی­درمانی قرار گرفتند و هر جلسه 40 دقیقه به طول می انجامید. جهت تحلیل داده­ها، از آزمون­ آماری تحلیل کوواریانس یک­راهه و آزمون t استفاده شد. یافته­ها: نتایج آزمون t نشان داد که از لحاظ میزان پرخاشگری بین دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پیش­آزمون تفاوت معناداری وجود ندارد. تحلیل کواریانس نیز نشان داد که نمرات پرخاشگری در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون و مرحله پیگیری نسبت به گروه کنترل به طور معنا­داری کاهش یافته است (05/0>p). نتیجه­گیری: روش نقاشی­درمانی، روش مؤثری در کاهش سطح پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال سلوک می­باشد.